افسون نشوم بار دگر، " شعبده" کافی ست!
تندیس دغل! وای که کار تو "فقط" فلسفه بافی ست
" ایران" من از زخم نگاه تو کبود است،
هرگز به چنین مهلکه در بند نبوده ست!
این بار اگر باز ستانم وطن خویش،
کوتاه کنم سایه ی هرمرده خور با کفن و ریش!
یاران ! چه نشستید، برقصید بشنگید،

با غول ستم،یکسره تا مرگ، بجنگید!

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: